Implanty można podzielić na jednoczęściowe i dwuczęściowe. W pierwszym przypadku implant wystaje ponad dziąsło i na nim jest przyklejona korona (sztuczny ząb który widzimy w jamie ustnej). W drugim – implant jest w kości („dziąśle”) a do niego przykręcona została korona (przez łącznik- element łączący koronę zęba z implantem).

Najbardziej popularne są systemy dwuczęściowe, gdyż umożliwiają zamknięte gojenie po implantacji oraz stosowanie procedur regeneracji kości oraz dają dużą elastyczność w zakresie odbudowy protetycznej (korony), gdyż można zastosować łączniki o różnym kącie i wysokości – czyli możliwe są do zastosowania w znacznie większej liczbie przypadków klinicznych.

Implanty jednoczęściowe można stosować jedynie w dobrych warunkach (odpowiednia ilość kości pacjenta) i odpowiednim układzie przestrzennym (pozycja implantu odpowiada dokładnie pozycji przyszłego zęba). Ich zaletą jest szczelne i sztywne połączenie części w kości z częścią naddziąsłową (ale takie połączenie mają też implanty dwuczęściowe z połączeniem stożkowym). Jednocześnie mogą być stosowane jedynie korony cementowane, co nie jest rozwiązaniem optymalnym w zakresie ochrony dziąsła, czy możliwości wymiany/naprawy.